سیلیکاژل

سیلیکاژل، فراگیرترین نوع دسیکانت است که حائز توان محافظتی زیاد کارآمد در آب و هواهای متفاوت می باشد. مونث ای است که در جنگ جهانی دوم بدست آلمانی ها به نام “سنگ معجزه گر” شناخته شد. ترکیب اصلی سیلیکاژل دی اکسید سیلیکون است که از اختلاط سیلیکات سدیم و اسید سولفوریک تحت شرایط کنترل شده خاصی تولید می شود. سیلیکاژل مونث ای غیرسمی، بدون بو، بدون مزه و از عقیده کیمیایی غیرفعال است که دارای سطح تماس بسیار زیاد و نفوذپذیری بالایی می باشد.

مناسب ترین شرایط محیطی برای سیلیکاژل که توانا است بیشترین میزان جذب نم را داشته باشد، درجه حرارت اتاق (°۳۰-۲۰ )و میزان نم بالا
(%۹۰-۶۰%) است که در چنین شرایطی سیلیکاژل توانایی کاهش رطوبت نسبی پیرامون را به میزان ۴۰% دارا می باشد.
قدرت جذب سیلیکاژل در پرتو آلودگی با یگانه و غبار، مواد روغنی یا نفتی تفریق پیدا می کند.

سیلیکاژل نارنجی حاوی یک عامل رنگی ترکیبی می باشد که بر خلاف نمک کبالت (عامل رنگی در سیلیکاژل آبی) غیر زهری بوده و از ایجاد آلودگی در محیط زیست بازدارندگی می کند. این فرآورده با تکنیک بی همانند و توان جذب بی اندازه (بالاتر از سیلیکاژل آبی) بعنوان فرآورده جدید سیلیکاژل براق و” اخ محیط زیست” شناسایی می شود.

سیلیکاژل نارنجی را می توان در صنایع مختلف نظامی، هوانوردی، ساختمان، برق والکترونیک مخصوصاً صنایع دارویی و غذایی که بستگی مستقیم و تنگاتنگ با سلامتی انسان دارد، با اطمینان خاطر و به بعید از هرگونه نگرانی از نظر زهرآگین بودن آن مورد کاربرد قرار داد.

این گونه سیلیکاژل از رنگ نارنجی تیره در شرایط خشک و پرکار به رنگ سبز ویس در موعد اشباع شدن از رطوبت متغیر می باشد. سیلیکاژل نارنجی نیز به دو شکل گرانول (نا منظم) و کروی فرآوری می شود. نوع کروی آن دارای منافذ باریک و عاری از هرگونه غباری می باشد به همین دلیل نسبت به گونه گرانول ارجحیت دارد